“Fiets gewoon mee de Ventoux op.”
Hevig zwetend en hijgend hang ik trillend met mijn ellebogen op het zadel van mijn spinningbike. Wat een heftige les. Wederom. Langzaam dringen de woorden van de vreemde zin tot me door. Gewoon? Ventoux? En fiets? Hoezo fiets?